Jayaparittam

The Lord greatly compassionate for the welfare of all living beings
Having fulfilled all the perfections attained by himself the highest Bodhi: by the speaking of this truth, may you be blessed with victory.

Victorious at the Bodhi-tree root.

He who increased delight for the Sakyans, thus may victory be yours
May you win the blessing of victory. In the undefeated posture upon
The exalted holy place having the consecration of all the Buddhas
He rejoices in the best attainment. A good time, an auspicious time, a good dawn, a good morning, a good instant, a good moment (when) well-given (are things) to brahmacaris, (when) bodily kamma is righteous, and righteousness is verbal kamma. (when) mental kamma is righteous, righteousness are their aspirations. These righteousness having been done one gains the goal of righteousness.

May all the blessings accrue. May all devas protect you. By the glory of all Buddhas may security ever be yours!

May all blessings accrue. May all devas protect you. By the glory of all Truth’s Laws may security ever be yours!

May all blessings accrue. May all devas protect you. By the glory of all Saintly Di

Prayer

Dear God,

You are God, and I’m not. You sent Jesus to be my Savior, so I must need to be saved. I need you to forgive the things I’ve done wrong in life. I need you to give me a fresh start in life. I need you to help me know my purpose. I want to begin a relationship with you. I ask you to come into my life. I want to learn to trust you. I want to learn to love you. I want to learn to love other people the way you want me to. So I ask you today with humility and honesty and sincerity to please save me as I put my trust in you.

I pray this prayer in Jesus’ Name. Amen

Prayer for Grieving

Lord God above, we, Your humble children kneel before you today in reverence. We know You’re the greatest and You’re the king of all kings. So, we pray You uplift our heart and soul so that we may cast away our sorrows oh Lord. Give us the strength to surpass this situation. No one dies without Your say-so and thus, we rejoice over this triumph and we pray You be with our deceased brother/sister. We thank you for the answered prayer and in Jesus name, Amen.

ഇച്ചീച്ചി* by dharmaraj madapally

ഞായറാഴ്ചയായിരുന്നു.
അച്ഛനുമമ്മയും
പണിക്കുപോയൊരു
ദിവസത്തിന്റെ
നടുപൊള്ളുന്ന
നട്ടുച്ചയായിരുന്നു.
തൊടിയിലെ വാഴക്കൂട്ടങ്ങൾക്കുചുവട്ടിൽ
ഏട്ടത്തിയെ കുഴിച്ചിട്ട
മൺകൂനയിൽ
കണ്ണുനട്ട്
ഉമ്മറത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു.

അച്ഛനുമമ്മയും
പണിക്കുപോകുന്ന
ഞായറാഴ്ചകളിൽ
ഏട്ടത്തിക്കൊപ്പം
മുറ്റത്തു
കളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോളാണ്
ആദ്യമായി *അവർ* വന്നത്.

"മിഠായി വാങ്ങി വന്നോളൂ"
എന്നു പറഞ്ഞ് അവർ
കവിളിലുമ്മവെച്ചിരുന്നു.
ഉമ്മ തീരും മുന്നേ
അന്നു ഞാൻ കടയിലേക്കോടിയിരുന്നു.
തിരിച്ചു വന്നേരം
ചായ്പ്പിലെ പുല്ലുപായയിൽ
കമിഴ്ന്നു കിടന്നു കരഞ്ഞ ഏട്ടത്തിയുടെ
ഇച്ചീച്ചിയിലൂടെ ചോരയൊലിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

എന്തിനാണു കരയുന്നതെന്നു
പലതവണ ചോദിച്ചിട്ടും
ഏടത്തിയൊന്നും പറയാതെ ഉച്ചത്തിലുച്ചത്തിൽ
കരഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു.
അങ്ങിനെയാണ്
ഞാൻ ചോദ്യങ്ങൾ
നിറുത്തിയത്.

ഞായറാഴ്ചകൾ
മാത്രമല്ല
പിന്നീട് ശനിയാഴ്ചകൾക്കും
നട്ടുച്ചകളുണ്ടായി.
തിങ്കളിനും
ചൊവ്വക്കും
ബുധനും
വ്യാഴത്തിനുമൊക്കെ
രാത്രികളുമുണ്ടായി.

രാത്രികളുടെ
ഓടാമ്പലുകൾ നീക്കി,
ഏടത്തി എന്നേയും കടന്ന് മഞ്ഞിലേക്കും
മഴയിലേക്കും പോയി.

തിരിച്ചുവന്ന്
അതേ
കമിഴ്ന്നു കിടപ്പും കരച്ചിലും...
ഇച്ചീച്ചിയിലെ
ചോരയും,

പിന്നെപ്പിന്നെ
ചോര വരാതായി...
കരച്ചിലു വരാതായി..

അമ്മയുമച്ഛനും എല്ലാ
ഞായറാഴ്ചകളിലും പണിക്കുപോയി.

തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ
അവർ കൈനിറയേ
കപ്പയും മീനും
കൊണ്ടു വന്നു.
നല്ല വീടുണ്ടാക്കാനുള്ള
ആശകളും കൊണ്ടു വന്നു.

കുളിക്കുമ്പോൾ
അമ്മ ഇടക്കെന്നെ വിളിക്കും.
പുറത്തെ ചേറ് ഉരച്ചു കഴുകിക്കൊടുക്കാൻ.
ഇത്രയും ചേറെവിടുന്നാണമ്മേ
എന്നു ഞാൻ ചോദിക്കും.
അമ്മ ദീർഘമായൊരു നിശ്വാസം വിടും.

ശനിയാഴ്ചക്കു ശേഷം
ഞായറാഴ്ച വന്നു.

ഞങ്ങളിപ്പോൾ
പണ്ടത്തേപ്പോലെ
കളിക്കാറില്ല.
ഏട്ടത്തി
ഒന്നും പറയാറില്ല.

നട്ടുച്ചക്ക് *അവർ* വന്നു.
അതിലൊരാളെന്നെ
ഉമ്മവെച്ചു.
അച്ചനുമമ്മയും വെക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള
ഉമ്മയായിരുന്നില്ല അത്.

ഏട്ടത്തി ഓടിവന്ന് അയാളേ പിടിച്ചുവലിച്ചു.
മറ്റൊരാൾ ഏട്ടത്തിക്ക്
രണ്ടു രൂപ കൊടുത്ത്
മിഠായി വാങ്ങിവരാൻ പറഞ്ഞു.
ഞാനല്ലെ എന്നും മിഠായി വാങ്ങിവന്നിരുന്നതെന്ന്
പറയാൻ തുടങ്ങുമ്പോളേക്കും
എന്റെ ചുണ്ടുകൾ
അയാളുടെ
പല്ലുകൾക്കിടയിലായി.

അയാളത് കടിച്ചുപൊട്ടിച്ചു.
എനിക്ക് നീറ്റി.

മറ്റൊരാൾ ഏട്ടത്തിയൊടെന്തോ പറഞ്ഞു.
അവൾ രണ്ടു രൂപയുമായി മുഖം കുനിച്ച് പുറത്തേക്കു പോയി.

മുറ്റത്തെ കൃഷ്ണതുളസിക്കടുത്തു വെച്ച് അവളെന്നെ *തിരിഞ്ഞു നോക്കി.*

അതിലൊരാൾ
ഏട്ടത്തിയെ വഴക്കു പറഞ്ഞു.
അവൾ മുഖം താഴ്ത്തി ഇറങ്ങിപ്പോയി.

അവരെന്നെ ചായ്പിലേക്കു കൊണ്ടുപോയി.

കുഞ്ഞു പാവാട
വലിച്ചഴിച്ചഴിക്കെ
കുടുക്കു പൊട്ടിയപ്പോളെനിക്ക്
കരച്ചിലു വന്നു.
കരഞ്ഞപ്പോൾ
അവരെന്നെ അടിച്ചു.

ഉടുതുണിയില്ലാതെ എനിക്കുമേലൊരാൾ
കിടന്നപ്പോൾ
എന്റെ ഇച്ചീച്ചി പൊള്ളി.
അമ്മേയെന്നുച്ചത്തിൽ കരഞ്ഞപ്പോൾ
*ഒച്ചവെച്ചാൽ കൊന്നുകളയുമെന്നവർ* പറഞ്ഞു.
അന്നു മുതലാണ്
എന്റെ
കരച്ചിലിന്
ഒച്ചയില്ലാതായത്.

കടയിൽ നിന്നുവന്ന
ഏട്ടത്തിയെ അതിലൊരാൾ
അകത്തേക്കു കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി.
അവളുടെ കയ്യിലെ
കടലമിഠായി ഉമ്മറക്കോലായയിൽ വീണു.

അമ്മയുമച്ഛനും
കയറിവന്ന
വൈകുന്നേരത്തിന്റെ
ഉമ്മറത്ത്
ചോരയൊലിക്കുന്ന
രണ്ട് ഇച്ചീച്ചികളായി
ഞങ്ങളിരുന്നു.

പിറ്റേന്ന് പള്ളിക്കൂടത്തിലെ
മൂത്രപ്പുരയിൽ
ശൂശുവെക്കാൻ നേരം
പതിവില്ലാതെ
ഏട്ടത്തിയും കൂടെ വന്നു.
ഇച്ചീച്ചി വല്ലാതെ നീറ്റിയപ്പോൾ
ഏട്ടത്തിയെന്റെ
പുറം തലോടി.
അമ്മയേക്കാളുമാഴത്തിൽ
ഉമ്മവച്ചു.
ഏട്ടത്തി
കരഞ്ഞില്ല.


ഞായർ
തിങ്കൾ
ചൊവ്വ
ബുധൻ
എന്നിങ്ങനെ
പല ടൈം ടേബിളുകൾ.

കടലമിഠായിക്കു തന്നിരുന്ന
രണ്ടു രൂപ
ചുരുങ്ങി നാരങ്ങാമിഠായിയിലെത്തി.
വിയർപ്പിൽ കുതിർന്ന
നാരങ്ങാമിഠായി കൈവെള്ളയിൽ
ചുവന്ന ചായമടിച്ച്
മധുരിച്ചൊരു നട്ടുച്ചക്ക്
ഏട്ടത്തി,
*അമ്മയുടെ സാരിത്തുഞ്ചത്ത് ചായ്പ്പിലെ കഴുക്കോലിലാടി*
അവളുടെ ഇച്ചീച്ചി തോർന്നിറ്റിയ
ഇത്തിരി മൂത്രം
നിലത്തു പുള്ളികുത്തി.

പോലീസു വന്നാണഴിച്ചു കിടത്തിയത്.
അമ്മ ബോധംകെട്ടു വീണു.
അച്ഛൻ *നിശബ്ദനായി*
തൂമ്പ ചാരിവെച്ചതുപോലെ
മുറ്റത്തേക്കോണിലിരുന്നു.
ഓടിക്കൂടിയ ആൾക്കൂട്ടത്തിലും *അവരുണ്ടായിരുന്നു.*
പോസ്റ്റുമോർട്ടം കഴിഞ്ഞെത്തിയ
ഏട്ടത്തിയുടെ
തലക്കൽ
ചന്ദനത്തിരി കുത്തിനിർത്തിയത്
*അവരിലൊരാളായിരുന്നു.*
കുഴിയെടുത്തതും
പന്തലുകെട്ടിയതും
*അവർതന്നേയായിരുന്നു.*

പന്തലഴിച്ചു.
അമ്മയുമച്ചനും
പണിക്കുപോയി.
ശനിയും
ഞായറും
പിന്നേയുമുണ്ടായി.
തിങ്കളിനും
ചൊവ്വക്കും
രാത്രികളുണ്ടായി.
ബുധനും
വ്യാഴത്തിനും
പാതിരകളുണ്ടായി.

ഞായറാഴ്ചയായിരുന്നു.
അച്ഛനുമമ്മയും
പണിക്കുപോയൊരു
ദിവസത്തിന്റെ
നടുപൊള്ളുന്ന
നട്ടുച്ചയായിരുന്നു.
*തൊടിയിലെ വാഴക്കൂട്ടങ്ങൾക്കുചുവട്ടിൽ ഏട്ടത്തിയെ കുഴിച്ചിട്ട മൺകൂനയിൽ കണ്ണുനട്ട് ഉമ്മറത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു.*

*അവർ* വന്നു.
അയയിലാറിയിട്ട
അമ്മയുടെ സാരിയുമെടുത്ത്
അവർ ഉമ്മറത്തു കയറി.
കഴുത്തിൽ കുരുക്കു മുറുക്കുമ്പോൾ
അതിലൊരാൾ
പറഞ്ഞു.
എനിക്കൊന്നൂടെ വേണം.
കുരുക്ക് ഊരി
അവരെന്നെ
നിലത്തുകിടത്തി.
ഒന്നാമൻ
രണ്ടാമൻ
മൂന്നാമൻ...

ഇച്ചീച്ചി നീറിനീറീ
ഞാനൊന്നു പിടച്ചു.
കഴുത്തിൽ സാരിക്കുരുക്കിട്ട്
അതേ കഴുക്കോലിൽ
ഇച്ചിച്ചി തോർന്ന്
കാലിലൂടെ
മൂത്രമൊഴുകുന്നത്
ഞാനറിഞ്ഞു.
കഴുത്തിനു താഴെ
ഒന്നുമില്ലാത്തതുപോലെ...
പിന്നേ കഴുത്തിനു മീതേയും ഒന്നുമില്ലാത്തതുപോലെ...

മരിച്ചവർ എല്ലാം കാണുന്നു.
*തലക്കൽ ചന്ദനത്തിരി കുത്തിവെക്കാൻ ഇക്കുറിയുമവർ വന്നു. തെക്കേത്തൊടിയിലെ ഏട്ടത്തിക്കരികിൽ കുഴിവെട്ടിയതുമവർതന്നെ. അച്ഛനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചതും അമ്മയെ ആവശ്യത്തിലുമേറെ ചേർത്തു പിടിച്ചതുമവരുതന്നേ...*

അമ്മേ...
ഇച്ചീച്ചിയിലൂടെ
വന്നുതുകൊണ്ടാവുമോ
നമ്മളൊക്കെ ഇത്രക്ക്
ഇച്ചീച്ചിയായിപ്പോയത്?

Varshaa: Rain Melodies

In one of his stories, the celebrated Malayalam writer T. Padmanabhan writes of a man who loves to listen to the sounds of rain so much that he takes a cassette of rain-sounds with him abroad. When he feels homesick, he listens to the sounds of rain- the sudden outburst, the pitter patter of rain on the roof, on the ground and to the sounds of occasional thunderbolts. The rain has always held a fascination for artists and is a constantly celebrated theme in Indian literature and films. 

The theme of the rain is explored by the artists Jason J.Nair and Aby in Varshaa: Rain Melodies, a collection of five rain melodies that inspire both creativity and nostalgia. Though it bursts on you unawares and creates plenty of inconvenience, the rain serves as a muse or a source of inspiration for many writers and artistes. The rain pitter-pattering outside, the sound of thunderbolts flashes of thunder across the sky, the wait for the rains symbolised by the dance of the peacocks or the memories of getting drenched unexpectedly, there are so many threads that come together on listening to these rain melodies.

The Scribbled Stories

Though one comes across so many different kinds of writing on Facebook, one cannot possibly like them all because of various reasons- differences in taste, poor narrative style, even content that is unappealing or unsuitable to your age-group. But, something that I read breathlessly from beginning till end are the posts from The Scribbled Stories.

Reading The Scribbled Stories feels like reading a love letter that is so exciting that you read it again and again. They are so candid and thoughtful as it talks directly about lost love or friendship. For me, it brings before the eyes memories of college days, where one used to look forward to days of friendship and laughter.

Metamorphosis

The butterfly develops through a process of transformation called the metamorphosis. It undergoes change from egg, to larva, to pupa and finally to a fully grown adult butterfly. 

The human soul or psyche is often compared to a butterfly. Just like the metamorphosis of a butterfly, the soul needs time for solitude so that it learns to connect with the spirit of the Universe and to imbibe lessons of wisdom, self-knowledge, humility and healing.

❤Have a nice day❤

Twin flame connection

Kindness

World Environment Day

31st October 1819: An Excerpt from the Diary of John Keats

31^st October 1819

It must be three hours past midnight and though I have been trying hard to sleep, I am wide awake as I am so excited and so possessed by a writing spree that I decided to get up from my bed and write by the light of this burning candle. For today is no ordinary day but my twenty fourth birthday and I find that I am too tired to write yet too excited to sleep. I have no other option but to get up from my bed and pour my thoughts into the blank sheets of paper before me. This has been my habit since my young days when I fell in love with the realms of imagination created by the pens of great writers such as Horace, Spenser, Dryden, Pope, Gray and Collins. I have tried my best to create a world of beauty like they have done though how much I have succeeded as a writer only my posterity can answer. For when this mortal body perishes and nothing will be left behind to say that such a spirit lived and died, my poetry would speak for me to the rest of the world.

I am too excited tonight that I cannot sleep a wink for my thoughts begin and end with my beautiful minx Fanny. Before I met her, I was just a plain young lad contented with solitude and the beauty of this natural world. The verses that I wrote extolled the virtues of a solitary life. However, the moment I saw her, my heart was seized with love and I experienced its beauty as sung by the poets. From the very first week at the house of Mr. Dilke, I realised to my surprise that my life was full of longing to be in her sweet presence and this foolish heart had become an absolute slave to her. Though she was stubborn and distant at first, later she became friendly with me when I discussed books with her. I love the way she wins arguments with me and her love is like opium to my miserable life.

For my life has always been a mixture of joys and sorrows with sorrows dominating the balance. I was miserable from an early age as my parents died quite early. The last year has been troublesome with Tom’s sickness and his untimely death. When I look back upon this last year, I think how Fanny has been a constant support to me through my personal troubles. If it were not or her, I would have died of grief! It was this last year that she turned from a beautiful minx to my only love and her sweet letters are on my table talking of her loyal love. For me, she is like a goddess, full of perfections and sweetness, to be remembered constantly as a source of loyalty and affection. Her presence in life helped me tide over the grief of Tom’s death and it inspired to compose some of the poems that I have scribbled this year. Sometimes, I wonder if I can whisk her away on a beautiful winter night like Porphyro does his Madeline and live with her till we turn old and bent.

I was reading Spenser last night and like always I want to write like him. His imagination is so powerful that he can paint pictures with words and I still remember my twenty second year when I first read him after borrowing Clarke’s copy of the Faerie Queen. I was just glancing through his copy, when I was struck by the loveliness of the diction and the images that went with it. I begged him to lend me his copy to read. That night, I was like a young horse that tasted the charms of a spring meadow. Just like the flower draws its nourishment from the soil that surrounds it, a good writer must be inspired by beautiful poetry.  When thinking of the art of poetry, one must draw inspiration from the works of great poets and create worlds of beauty where a stranger can inhabit with wonder. Writing poetry has to be natural; for one does not write for the sake of fame but because one is inspired to create a world of beauty through words. Every reader must create a beautiful world of his own so that one is guarded against the miseries of daily life that can turn the spirit weary.

It is much later that I became acquainted with the Greek epics through Chapman’s translation. Clarke recommended the book and I knew that I had to read it for his recommendations are always worthy of reading. My perspective of the world has never been the same since then as I have seen this world of delight from the ancient times. For me, the natural world is a land of comfort that can experienced through the five senses- touch, sight, hearing, smell and taste. This Earth that we inhabit is so full of mysteries and it beckons man to indulge in the pleasures that it offers. Its seasons are a delight -full of sights, smells and sounds that are inviting to me. I remember these gifts to the senses with pleasure, just like a night spent amid the intoxicating smells of flowering plants and try to recreate them with words when I sit down to write. Often, when I sit and dream, I recall the smells of ripening fruits in autumn or the glorious tints of the setting sun or the beautiful song of the nightingale and I am pleased that I have a power with words that I can bring these pictures alive to my readers as well. When I first started writing, I was just a lover of beauty but with time I have learnt that art needs to be about human sorrows and suffering too. Like a drop of water to the wearied traveller, poetry should offer solace to the humans worn out by the daily toils of life.

What worries me is whether I will live to realise my dreams as I have the same illness that my mother and Tom had. During my walks, I have been thinking seriously death. What if I were to die like my mother and Tom, sick with tuberculosis? Usually my thoughts are fully occupied by my lovely Fanny and the place she holds as a goddess in my religion of love. But in the last few days, I am preoccupied with the end of this life. How will that end come? I ask myself as my future stares me in my face and though I am fully conscious of the beauty of nature around me, my mind is beset with gloom as I wonder what will happen to Fanny!  For the last few days, I am feeling tired after a few minutes of exertion. From the signs of it, my hour of death approaches fast and I hope that I will remain brave till the last and not succumb to the despair that overpowers one when struck with the possibility of impending death. Will my words survive my death and live forever?

 

A Song

 

 

You are my favourite song that I sing day and night till I get tired of singing. You are my summer love of youth that come to me in snatches of songs and as pleasant memories though our love never got a happy ending like others did theirs. With you, it was always the silence that reigned as if we came from some primeval ocean full of ancient longings. You were the sun, the moon, the land, the ocean and all that this heart wanted to see around it.

It was as if we did not need words to speak of the magic that was between us, it was as if we have always known each other minutely and the much-needed words failed to come out though I tried hard when you were around with you. I wanted you to stay around with me always and it is your companionship that I craved throughout all the years.

What I remember is your mellow voice that spoke enthusiastically and warmly of things that moved you and the beautiful way words sounded when you spoke to me. Not that others do not speak enthusiastically or warmly or sweetly but this heart remembers you with fondness and exaggerates how you were, how you spoke and how you behaved. Now, eons later you have become a beautiful song that I know by heart and that might be sung a lifetime.

The Vagina Monologues

The Vagina Monologues by Eve Ensler is a celebration of female sexuality and contains around 200 anecdotes that were compiled by the author on sensitive topics such as sexual experiences, genital mutilation, pubic hair, menstruation, vaginal care, rape, sex and body image. When the book came out, people wanted to censor the term vagina and instead V monologues was used.The writer points out that vagina is a medical term and not a pornographic one yet most of the women use euphemistic terms when they want to speak about their vaginas. Ensler encourages women to say the word aloud as it will bring about freedom in speaking about their personal experiences that are too shameful for them to talk about including their desires and how they were violated or mutilated.

You suddenly realise all the shame and embarassment you've previously felt saying the word has been a form of silencing your desire, eroding your ambition...And as more women say the word, saying it becomes less of a big deal; it becomes part of our language, part of our lives, Our vaginas become integrated and respected and scared, They become part of our bodies, connected to our minds, fueling our spirits. And the shame leaves and the violation stops, because vaginas are visible and real, and they are connected to powerful, wise, vagina-talking women (Preface). 

 Ensler wrote as a celebration of female sexuality but the V-movement that became a worldwide phenomenon changed its aim to that of preventing violence against women. The book became an eye-opener for women who did not dare to speak openly about their sexuality. It celebrated a woman for her desires, her conditions, and her needs, and "did not classify her by class, religion, identity, or race" thereby threatening the silence demanded of women across various cultures. 

 

Energy

world turtle day

Happiness

Joy and Sorrow

Books

The heart

Present